Precies 9 jaar geleden kwamen de kinderen wonen in Springs of Life. Alle kinderen kwamen uit zeer kansarme gezinnen en waren verbaasd dat ze in zo’n mooi nieuw huis mochten komen wonen, met bedden, een toilet, een douche en dagelijks 3 voedzame maaltijden, dat waren ze niet gewend.
Wat bijzonder dat we nu, 9 jaar verder, kunnen zien dat het fantastisch gaat met alle kinderen. Er is sprake van een heel solide basis in het gezinshuis, met Rhoda en Paul die van alles organiseren én mama Mary als rots in de branding die dagelijks zorg draagt voor de kinderen.
Toch is er ook een heel nieuwe tijd aangebroken. Een aantal jaren geleden ging Amanda als eerste naar boardingschool, waardoor ze alleen nog met de vakanties thuis kwam en nu zo’n 2 jaar geleden maakte Zena dezelfde stap. Deze zomer echter gingen 2 kinderen tegelijk van de basisschool naar het middelbare onderwijs en ook zij zijn intern op hun scholen;
Furaha gaat naar een meisjesschool in Nakuru en Isaac zit inmiddels op een jongensschool in Kamuiru. Beide scholen zijn niet in de buurt van Mombasa en dus reizen ze via Nairobi, waar een zus van Rhoda woont, met een bus naar hun scholen. Wanneer ze een lang weekend hebben, zoals nu het geval is, komen ze niet terug naar SOL maar verblijven ze die dagen in Nairobi bij Rhoda’s zus. Qua kosten en reistijd is dat voordeliger, dus alleen in de langere vakanties komen ze thuis.
Amanda is onlangs haar beroepsopleiding van een jaar begonnen in Nairobi: ze wordt schoonheidsspecialiste. Ook zij woont daar in een soort hostel met leeftijdsgenoten en komt alleen nog in de vakanties thuis. Ze heeft als gezinsoudste een speciale positie en is, samen met Rhoda, mee gereisd om Furaha en Isaac te begeleiden naar hun nieuwe scholen.
Alvorens de kinderen allemaal vertrokken vanuit SOL hebben Rhoda en Paul lange gesprekken gevoerd met de kinderen om te praten over de verantwoordelijkheid die ze nu dragen. Ze moeten zelf zorgen dat ze op tijd opstaan, hun huiswerk maken, etc.Rhoda heeft daarnaast de meiden apart genomen en Paul de jongens om met hen specifieke dingen te bespreken, zoals hoe om te gaan met seksualiteit en andere verleidingen die op hun pad komen via o.a. leeftijdsgenoten.
We horen telkens weer terug hoe verantwoordelijk de kinderen zijn en dat ze eigenlijk geen kinderen meer zijn, maar echte jong volwassenen. Wij kunnen niet anders dan trots zijn op ze, hoe ze allemaal zelfbewust in het leven staan!
