Mark aan ’t chillen bij z’n moeder
Vanuit Springs of Life kregen we het intens verdrietige bericht dat Mark, de 14-jarige zoon van Rhoda en Paul Kitili is overleden. De Keniaanse Rhoda en Paul zijn samen met Sandra Joosten en Marion Spikman de initiatiefnemers van Springs of Life. Tijdens hun laatste bezoek aan SOL, afgelopen maart, hebben Sandra en Marion Mark nog gezien. ‘We wisten dat hij ziek was. Hij had net de diagnose lymfeklierkanker gekregen. Volgens de artsen was de kans op genezing 100%. Na 2 chemo’s was hij zo verzwakt dat hij 2 maanden na de diagnose is overleden’, vertelt Sandra.
‘Wij kenden Mark al zolang we Rhoda en Paul kennen, inmiddels alweer zo’n 6 jaar. We zagen hem opgroeien. Hij was altijd vrolijk, geïnteresseerd, enorm levenslustig en heel sociaal. Op heel jonge leeftijd ging hij met zijn zus Kristi, die 2 jaar ouder is, en zijn moeder al mee op pad om mensen en kinderen die niet of nauwelijks te eten hadden, maaltijden te brengen. Met ouders als Rhoda en Paul werd het zorgen voor anderen hem met de paplepel in gegeven. Het gemis bij zijn ouders en zus is enorm.’
‘Maar ook de kinderen uit SOL zullen hem missen. Mark en Amanda (het oudste meisje en even oud als Mark) waren echte maatjes en hadden erg veel lol samen. Voor de jongens in SOL was Mark een grote broer. Ze keken altijd erg naar hem op en wilden allemaal zijn zoals Mark. Mooi om te zien hoe Mark hier de afgelopen jaren mee omgegaan is.’
‘Begin dit jaar heeft Mark van zijn eigen zakgeld een horloge gekocht voor Isaac, één van de jongens in SOL. Isaac had zulke goede resultaten op school dat hij de beste leerling uit zijn klas was. Voor Mark een reden om zijn ‘broertje’ te verwennen.’
Sandra vertelt dat het voor haar en Marion erg moeilijk was om in zo’n verdrietige periode op zo’n grote afstand te zijn. ‘Gelukkig konden we in gedachten en in ons hart heel nabij zijn. We hebben veel contact via SMS en Whatsapp gehad om het verdriet te delen en op afstand onze steun te betuigen. ‘
‘In SOL gaat alles z’n gangetje. Mama Mary is gelukkig een door de wol geverfde moeder die in haar eentje het gezinshuis prima draaiende houdt en goed omgaat met het verdriet van de kinderen. Daardoor hebben Rhoda en Paul de rust om even afstand te nemen. Het gemis in hun gezin is enorm, maar ze slaan zich er goed doorheen. Tijdens het overlijden van Mark, maar ook nu putten ze veel steun uit hun geloof. Bewonderenswaardig om te zien hoeveel verdriet er is, maar tegelijkertijd ook hoeveel kracht ze uitstralen. Wij zullen Mark missen’, besluit Sandra.
